Dit stukje blog is een “rechtzetting” en vervolg op mijn vorig stukje over Kenji.
Blijkbaar is niet alles volledig gegaan zoals ik zaterdag schreef, maar dat kon
ik toen niet weten.
Volgens de dingen die mij verteld zijn zou Kenji bij het
naar huis gaan op de trap als eerste een “slag” of duw, weet ik veel hebben
gegeven aan de jongen.
Zoiets hoeft hij niet te doen, het maakt hem dus niet zo
onschuldig als ik eerst had weergegeven.
De reden dat de jongen geeft waarom hij Kenji heeft
“aangevallen” is dat Kenji hem in de loop van de dag zo ver heeft gedreven”.
Tja… Het positieve eraan is dat het kind er toch oprecht spijt van heeft. Maar goed ook…
De straf die het gevolg is van afgelopen vrijdag: Ze
moeten beide klusjes opknappen op school. Ben ik akkoord dat mijn zoon ook is
gestraft? Ja, hij hoeft mensen niet uit te dagen en al zeker niet de slagen.
Ben ik akkoord dat ze beide dezelfde evenredige straf krijgen? Nee
Enkele maanden geleden hing mijn zoon ook een straf boven
het hoofd die niet evenredig was met hetgene hij had gedaan… Ik heb alles
gedaan wat ik kon om het te doen keren. Nu is er een gebeurtenis met fysiek
geweld en het is een straf waar ik als kind nadat ik iemand een pak rammel had
verkocht nog eens niet zo erg zou vinden.
Maar ja, Ik ben dan ook de moeilijke mama van het
moeilijk kind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten