Het is even geleden dat ik hier nog wat neergeschreven heb.
De feestdagen zitten er voor een stukje tussen maar ik had vooral last van een “zichtbare
ziekte”, keelontsteking, hoesten, niezen, hoofdpijn… ’t is eens iets anders dan
onzichtbaar ziek zijn….
Wanneer ik terug kijk op 2012, moet ik besluiten dat ik
een mooi jaar achter de rug heb… Het begon niet geweldig maar hoe meer de
maanden verstreken hoe fantastischer het werd. Natuurlijk waren er nog steeds
de moeilijke momenten maar ik kan zeggen dat het niet opweegt tegen de
hoogtepunten. Ik vond mezelf terug op een manier dat ik niet had verwacht, ik
kreeg kansen die ik met beide handen heb aangenomen, waar ik van genoten heb
maar vooral van heb geleerd… En ik doe het nog steeds, er van genieten en leren…
Ik leerde vooral weer genieten van het leven, van kleine
eenvoudige dingen. Van vriendschap die ik nooit ervoor heb gekend. Zoveel
mensen die mijn leven binnen wandelden en elk op hun manier een stempel of
indruk bij me nalieten. Het was soms best wel confronterend maar ook weer
bevrijdend tegelijkertijd. Er werden talenten in me naar bovengehaald waarvan
ik niet wist dat ik ze bezat. Misschien was ik er dit jaar gewoon klaar voor …
En ik kan enkel hopen dat die trend zich verder zet in 2013.
Ik kreeg dit jaar de mooie kans om in het bestuur van de
patiëntenvereniging te stappen. Lang heb ik niet getwijfeld. Je inzetten om
andere te helpen, één van de stemmen te zijn voor vele patiënten. Op sommige
momenten is het best wel zwaar en word je vooruit gedreven op pure adrenaline,
maar het is het zo hard waard. De voldoening is onbetaalbaar. We hebben een
geweldig bestuur, we kijken allemaal in dezelfde richting, weten waar we naar
toe willen… En samen zal het ons lukken!! Wanneer je een lotgenoot kan helpen op
welke manier dan ook, daar doe je het voor! Het zijn stuk voor stuk geweldige
mensen, ieder met zijn of haar verhaal, vele die al een enorme lijdensweg
achter de rug hebben, maar er toch nog steeds staan en nog steeds de moed en
kracht hebben om door te vechten. En zij helpen op hun beurt ook mij… Ook al
beseffen ze dat vaak niet. Dus… dank je wel, lieve lotgenoten !!De kennis die
ik afgelopen jaar heb opgedaan, valt met geen geld te betalen…
2012, het is een mooi jaar geweest…
Ik heb in mijn hoofd voor 2013 een paar persoonlijke goede voornemens
zitten, misschien is dit de kans om via mijn blog ze neer te schrijven… Zo
staat het ook zwart op wit en is het, wie weet, een drijfveer om me er aan te
houden. Op dieet !! Graag zou ik toch terug wat kilo’s willen verliezen en als
ze er eenmaal af zijn , mijn gewicht ook behouden. Een kilo of 7 , dat moet
toch haalbaar zijn… Ik eet veel te graag, en ik heb nu eenmaal de pech dat ik
nog maar naar iets lekkers moet kijken, en het plakt al op mijn heupen.
Stoppen met roken, ahum… dat is een ander paar mouwen…
Het zou beter zijn, maar ik heb steeds wel excuses om het niet te doen. Zoals
nu, diëten en stoppen met roken gaan niet samen, we zien wel…
Wat minder chaos is mijn hoofd creëren, maar hoe doe je
dat? Ik ben altijd met zoveel dingen tegelijk bezig , althans in mijn hoofd.
Voor de vereniging kan ik zonder problemen dingen afhandelen, pure
concentratie. In mijn privéleven ben ik een chaoot om u tegen te zeggen! Een
georganiseerde chaoot… Tot ergernis van de andere gezinsleden… Ik zal proberen
in 2013 nog wat beter georganiseerd te zijn…
Er rest mij nu enkel nog iedereen het beste te wensen
voor het komende jaar….
Streef je dromen na,
Doe wat je gelukkig maakt….
Ik wens jullie
vele mooie, lieve, kleine zaken... Negeer ze niet... Vergaar ze maar... zodat
ze samen " 't grootste" maken!
Veel liefs
Vicky