Brief aan mezelf

Misschien eens een idee voor iedereen die dit blogje leest... Schrijf eens een brief aan jezelf... Die je binnen tien tot vijftien jaar terug openmaakt. Stil staan bij jezelf, hoe je alles ziet... Wat je nog wil. Zelf heb ik het ook geprobeerd, al zou de brief net iets gedetailleerder zijn moest hij hier niet gepubliceerd worden

Beste toekomstige ik,

Ik schrijf deze brief om te weten hoe het met je gaat. Hoe je momenteel in het leven staat en of je de dingen waar je van droomde hebt kunnen bereiken …  Ik weet dat je in je leven dingen graag anders had willen zien. Heb je het lef en de durf om er ook daad werkelijk iets aan te veranderen diep vanbinnen gevonden?

Je kinderen zijn nu jong volwassenen , heb je ze de jeugd kunnen geven waar jezelf altijd van droomde ondanks hun beperkingen? Heb je hun laten worden wie ze op dit moment willen zijn, heb je geluisterd naar wat ze je te vertellen hebben en vooral zijn ze gelukkig? Ik weet nog toen jij klein was, hoe je droomde van de toekomst en er nog volle vertrouwen in had. Jij zou iedereen laten zien hoe het moest, het huisje boompje beestje toekomstbeeld. Haha, mooi niet. Het liep wat anders dan gepland. Denk je nog vaak aan je leven van vroeger? Niet teveel, hoop ik… Want je weet wat je geleerd hebt, dus bega niet weer dezelfde fout…

De liefde, vertel me hoe is het daarmee gesteld… Jij , die altijd zo romantisch was en als het kon nog in sprookjes zou geloven. Ik hoorde je toen zeggen, eeuwige liefde tussen man en vrouw bestaat dat? Je geloofde er in maar door de telleurstellingen die je hebt ondergaan en hoe jezelf ondervond dat je plots gevoelens kon krijgen voor iemand anders, ook al was dat de bedoeling niet, ben je ergens dat geloof kwijt geraakt. Is dat nog altijd zo? Of heb je de rust nu gevonden? Ik weet hoe jij op dat gebied kan zijn, en heb je ook al meermaals gezegd dat je hart en je verstand veel te vaak in tweestrijd gaan. Ik weet het, je hunkerde naar bescherming, iemand die jouw hartstocht en passie kan delen. Die gelooft in jou maar terzelfder tijd je té grote dromen in het gareel probeert te houden. Iemand die jou in zijn waarde laat en je laat genieten van de liefde, in al zijn eenvoud , maar ook in al zijn pracht.

En je studies? Heb je het kunnen waar maken? Is het je gelukt? Je hebt het altijd van jezelf wel raar gevonden… Psychologie , jij die zo gevochten hebt met jezelf in alle mogelijke manieren. Uit alle mogelijke studiekeuzes haal jij, uitgerekend jij , psychologie. Ik kan me nog herinneren hoe andere reageerden op die keuze, bijna spottend. Wel ik hoop dat je ze hebt kunnen laten zien dat het altijd in je gezeten heeft. Een master zal er misschien niet inzitten, maar ik heb voor je geduimd dat je nu je bachelor op zak hebt !! Weet je nog, dromen van wat nog komen moet…

Ik heb het onderwerp zolang mogelijk vermeden maar hoe dan ook … Je ziekte, die verdomde Ehlers Danlos. Hoe is het ondertussen met je lichaam gesteld ? Heeft de aandoening je in de afgelopen tijd niet te hard te pakken gehad… Ik herinner me dat je bang was om nog meer beperkingen opgelegd te krijgen door het syndroom. Je was bang om voor altijd op een rolstoel aangewezen te worden, want het zou alles nog moeilijker maken. En de pijn? Is het erger geworden, ik hoop van niet … En de andere complicaties wat de ziekte betreft, kan je er mee omgaan ? Of wacht misschien hebben ze ondertussen al een doeltreffende behandeling gevonden. De wetenschap gaat toch steeds vooruit, elke dag … Laat ons hopen.

Ik ga afsluiten nu , je leest het… ik ben nog steeds bezorgd om jou. En dat zal ook nooit veranderen. Vergeet de mensen rondom je niet. Ik besef maar al te goed dat ze veel voor jou betekenen. Ik hoop dat je nog steeds droomt , want wat zou het leven zonder dromen zijn...

Ik spreek je gauw

Liefs Vicky xxx