Mag ik even...

Mag ik even dromen…

Over doodgewone dingen…

Over tijd die nog zal komen,

Zonder mijn tranen te bedwingen.

Mag ik even denken…

Over alles wat ik nog wil…

Over wat het leven me nog zal schenken,

Zonder dat ik mijn tijd verspil…

Mag ik even treuren,

Over het gene ik niet meer kan…

Over wat er nog staat te gebeuren.

Zonder dat het thuis hoort in mijn levensplan.

Maar mag ik vooral nog heel lang zingen

Over jou, geluk en zoveel meer…

Over de mensen die me met liefde omringen.

Dan wint de lach het van de pijn, keer op keer…

 ©Vicky Peyffers